Gdy w mediach powraca bajka o złym wilku, wołam wilka, wołam wilczyce i ich młode. Tęsknię do wilka. Nie widziałem Cię na żywo, tylko kiedyś Twoje ślady, w poruszeniu. Ale straszą mnie od małego, że przychodzisz zabijać, przepędzany. Tęsknię do wycia wilka, który dba o porządek w lesie.
Gdy wracają piły i chcą wycinać lasy, idę do drzew, opowiadam o drzewach. Mówię innym, piszę do nich co dają mi drzewa, świadomy że życie drzewa jest ważniejsze od tego czy pomyślą, że jestem naiwny, szalony, śmieszny. Rozmawiam z drzewami, uczę się od nich i wiem, że Ty też to potrafisz. Trudniej traktować piłą tych, których ktoś kocha.
Tyle mogę zrobić – stawać w swojej prawdzie, przekraczać ponure opowieści wstydu i lęku, i śpiewać o swojej miłości do krewnych ze skórzaną korą i sierścią. Zwłaszcza teraz, gdy nadciąga wyjątkowe święto. Równonoc. Ten krótki jak błysk moment, gdy dzień równa się nocy, a światłość i ciemność wyrównują szalki wagi.
Pragnę równowagi, dzielić ziemię z wilkiem, niedźwiedziem, dzikimi pszczołami, łąkami, których nikt nie kosi, więdnącymi ze starości trawami, uschniętymi kwiatami, przewróconymi drzewami, ścieżkami jeży, których nikt nie odkrył. Pragnę ziemi, w której puszcze i parki narodowe zajmują coraz więcej przestrzeni, dlatego zaczynam od swojego podwórka, które ludzkie oko może nazwać zaniedbanym. Ale wiem, że tam gdzie nie skoszę trawy i nie wejdę stopami – o ziemią zadba ziemia i jej mieszkańcy, pełni wytchnienia od mojego zapachu i poczucia piękna.
Równonoc wiosenna przypada 20 marca w sobotę o godzinie 10:37. Oto rozpoczyna się wiosna, kwitnienie, wzrost. Każdego dnia – aż do przesilenia letniego – będzie przybywać światło. Co chcesz oświetlić by pomóc sobie i innym żywym istotom? Jak planujesz spędzić ten czas?
Jeśli poczujesz pragnienie – znajdź plemię i nie daj się nabrać, że muszą to być ludzie. W lesie, gdy staniesz w odpowiednim miejscu dostrzeżesz krąg krewnych. Są mrówki i kosy, dzięcioły knują plany pod przyszłe gniazda, są pająki i ich sieci. Należysz do plemion. Są przodkinie i przodkowie, obecni za Tobą w długich pnączach. Są potomkinie i potomkowie, ci którzy już nadchodzą, staniemy kiedyś za nimi, na swoim miejscu. Równonoc to czas gdy można przejść po moście między dwoma stronami, i ruszyć za słońcem, które kiedyś też powstało.
Obraz Vasil Woodland – Those who worship the sun.